Medeniyet

Yazımın başlığını özellikle “Medeniyet” diye yazdım.

Sabah erkenden ofisime geliyordum.

Yarenlik alanında bir temizlik işçisine rastladım.

Baktım çiçekliklerin arasını eliyle temizliyor.

Durdum ve sohbete başladık.

Temizlikçi beni tanımıyor.

Dedim ki, çöp kutusuna bunları atmıyorlar mı?

Yok, ağabey dedi.

Modern çöp kutuları bomboş.

Buralara özellikle atıyorlar

Ne arasan var.

Plastik bardaklardan sigara izmaritlerine kadar var.

Ben böyle pislik görmedim.

Konya’da çalıştım her taraf tertemizdi.

Vallahi ağabey, kilotlarını bile atıyorlar dedi.

Aklım Belediye Başkanı’nın temizlik mücadelesi geldi.

Gece kaldırımları yıkatıyor.

Yıkanan kaldırımlar öğleye kadar pislik içinde kalıyor.

Zaten Tarsus’ta bir adet var.

Kaldırım temiz olursa o lokantaya ve kebapçıya kimse girmez.

Neden girmez?

Burası pahalı der adımını atmaz.

Hâlbuki eski tarihlerde Tarsus çok temizdi.

Nereyi kazarsanız kazın.

Muhakkak mozaikler çıkar.

O tarihin üstü kapanmış.

Tarsus’ta bir deprem olmuş altmış bin kişi ölmüş.

O eski tarih yere gömülmüş.

Demek ki medeniyette gömülmüş.

Aslında Tarsus’ta bir temizlik seferberliği yapmak lazım.

Tarsus’ta birçok oda var.

Bu odalar ödüllü temizlik yarışması açabilir.

Biz humus, baklava yarışması açıyoruz.

Yarışmaya gelen baklava ayrı.

Tezgâhtaki baklava ayrı.

Bir zamanlar bu yarışmayı Mersin Belediyesi yapmıştı.

Yarışmaya Adana Belediye Başkanı da davet edilmiş.

Yarışma başlamış.

Adan Belediye Başkanı birinci gelen baklavanın adresine kendi görevlisini göndermiş.

Aynı baklavacının baklavası yenecek gibi değil.

Demek ki yarışmalarda kofti.

Bu şehirde temizliğe kendimizi alıştıramadık gitti.

Bu konuya bir çare bulmak lazım.

Kim darılırsa darılsın.

Darılan darılır.

Bir bakmışsınız ki.

Her şey tertemiz olmuş.

Kimse kusura bakmasın.