Sessizlik

Farkında mısınız Tarsus’ta sessizlik var.

Partilerden ses yok.

Esnaflardan ses yok.

Esnafların sesi gırtlaklarından değil.

Dudaklarından sesi çıkıyor.

Nasılsın dediğinizde.

Püfff.. diyorlar.

Ezan sesinden başka ses yok bu şehirde.

İşte bazen CHP Milletvekili Vahap Seçer geliyor sesi çıkıyor.

Yılbaşı geliyor.

Tahminim herkes evine çekilecek.

Belki de çoğu erken yatacak.

Eski Tarsus’u düşünüyorum.

Sabaha kadar bu şehirde ses vardı.

Şimdi sabah okula giden çocukların bile cıvıltıları duyuluyor.

En çok dikkatimi çeken şu.

Her öğrencinin elinde bir cep telefonu.

Okulun kapısına kadar bu telefonlarla oynuyorlar.

Zannedersiniz ki tavuk yemliyorlar.

Kiminde telefon kulaklığı.

Kimi kulaklık takmıyor.

Yayalara bile çarpan öğrenciler var.

İş yerlerinde bile öyle.

Tezgâhtarların ellerinde cep telefonları var.

Alo kelimesi artık dilimizden kalktı.

Bu bir hastalık oldu.

Bu hastalıktan nasıl kurtulacaklar şaşırıp kalıyorum.

Hastanelere git.

Yatan hastaların elinde bile cep telefonu var.

Bu durum karşısında tababetçiler bile sessiz kalıyorlar.

Evet, sessizlik devam ediyor.

Pazarlarda bile pazarcılar bağırmıyorlar.

Neredeyse okullarda zil çalmayacak.

Her öğrencilerin cep telefonu çalacak.

Tarsus’ta ara sıra Belediye Bandosu haftada bir cadde de konser verirlerdi.

Bando sesine bile hasret kaldık.

Davul sesine hasretiz.

Horuz sesi zaten hiç yok.

Ben bile iş yerinde ve evde sessiz kalıyorum.

Bu hastalığın daha da ilerleyeceğinden kokuyorum.

İşin kötüsü bunun doktoru da yok.